دوستان از پست قبلی خوششان نیامد و اینجا بود که باید لغت ابداعی » پمفولیکس عود کن » *دکتر ربولی به کار گرفته شود . بنابراین در لابلای ذهنم جستجو کردم و اینها رو یافتم.
1 . ترم اول دوره کارشناسی ، سر کلاس شیمی عمومی 1 :
آقای دکتر فرشباف که آخرین سال تدریسشون بود مشغول تدریس بودند. نوع تدریس ایشون خیلی جالبه و خیلی هم خوش اخلاق بودند. یکدفعه دیدیم که ایشون عصبانی شدند . اون آقای هم کلاسی ما که گوینده جمله معروف » اسلام به خطر افتاد » در همان اردوئی بودند که دوستان ما نصف راه رو پشت وانت سوار شده بودند که یادتون هست ! دکتر فرشباف رو به ایشون : ( البته لازم به ذکر است که پشت سر اون آقای همکلاسی هم ستونی قرار داشت ) اول محکم گچ رو به سمتشون پرتاب کردند و بعد گفتند ببین اگر حواست به درس نباشه همچین میزنمت که بخوری به ستون و خودت و ستون با هم برین بیرون !!! ما که همیشه ردیف اول می نشستیم متوجه قضیه نشدیم ولی دوستانی که عقب نشسته بودند می گفتند این آقا از اول تا آخر کلاس به صورت تابلوئی برگشته بودند سمت خانمها و نگاهشون میکردند ! حالا چی رو نگاه میکردند خدا عالمه !! آخه اینا رو که هر روز می دیدند دیگه وسط کلاس نگاه کردنشون چی بود دیگه !
البته لازم به ذکر است که ایشون بعد از 3 ترم مشروط شدن اخراج شدند ولی وقتی ترم آخر بودیم ایشون رو دیدیم که دوباره برگشته بودند. توی اون سه ترم معدل کلشون 8 بود !!! ( لازم به ذکر است پدر ایشون صاحب یک کارخانه معروف بود و 3 میلیون هم جهت قبولی ایشون در کنکور خرج کرده بود .)
2 . سال دوم کارشناسی :
بچه های شیمی کاربردی خیلی فیلم تشریف داشتند . بنابراین سناریوئی ترتیب داده بودند. مثل اینکه یکی از خانمهای هم کلاسیشون به یکی از آقایان علاقمند شده بود و همه از رفتار این خانم متوجه این علاقه شده بودند و تصمیم گرفتند سر به سر اون خانم بگذارند. یک روز خبری در دانشکده پیچید . آقای » ی » ازدواج کرد ! خب همه گفتند مبارکه . ایشالا به پای هم پیر بشن. ولی اون خانم بطرز محسوسی افسردگی گرفته بود ، بطوریکه بقیه افرادی که متوجه علاقه ایشون نشده بودند نیز متوجه شدند و بعدا که معلوم شد این خبر دروغ بوده دیگه اوضاع برای اون خانم بدتر هم شد !!! بیچاره دختره !
3 . ترم سوم دوره کارشناسی ارشد :
سر کلاس نمیدونم از کجا بحث ازدواج پیش اومد که یکی از آقایون همکلاسی که سنشون بالاست و ما تا چند وقت پیش فکر میکردیم متاهل هستند و استاد و یکی از خانمهای متاهل ورودی دو سال قبلتر از ما ، داشتند بحث میکردند و ما هم بی سر و صدا گوش میکردیم. خانم متاهل از مشکلات تحصیل و تاهل صحبت میکرد که یکدفعه آقای همکلاسی برگشتند گفتند خانمها درس خوندن رو میخوان چیکار ؟! اول و آخر که باید با یک دیپلم ازدواج کنند !!!!!!!! واقعا اونجا جا داشت حالشون گرفته بشه اونم اساسی و از آنجائی که عادت ندارم به حرفهای بی سر و ته بعضی ها جواب بدم ، جواب ندادم و دوستانم نیز حرفی نزدند!!!! حالا این سوال مطرح است که اصلا ایشان از کجا میدانستند کی با کی ازدواج می کنه؟!
* پمفولیکس عود کن : بی مزه
توی سالن میزگرد تشکیل دادیم. کاشف بعمل آمد که ثریا این دختره رو توی خیابون دیده. دختره گفته از یکی از شهرهای جنوبی اومده و می خواد بره دانشگاه تربیت معلم آذربایجان و دانشجوی اونجاست.منتها چون دورهستش نتونسته بره. که ثریا هم آورده بودش خوابگاه.
( رو به دریا اصطلاحی بود که من در توصیف اتاقمون بکار میبردم ! آخه اتاق ما رو به سرویس بهداشتی بود و وقتی در اتاقمون باز بود ، ما میتونستیم ملت را داخل سرویس بهداشتی ببینیم و گاها صداهای ناهنجار هم می شنیدیم !!!! ) هر از گاهی حتی آوازهای ملت از توی حموم هم به گوشمون میرسید!!! 
زمستونها هم اتاقمون بشدت سرد میشد. ما توی خوابگاه می تونستیم دوچرخه سواری هم بکنیم 
که یکبار توی خونه گفتم که یک روز میخوام دوچرخه سواری کنم ، پدر جان گفت مبادا بری دوچرخه سواری کنی!!!! میری دوچرخه سواری می کنی دست و پات می شکنه ! ( این پدرجان من اونقدر نگران یکدونه دخترشه که نگذاشت ما دوچرخه سواری کنیم! 
) خلاصه منم حرف دختر گوش کن 
، سوار دوچرخه نشدم!
یعنی اگر می خواستم دنبالشون بگردم و هم اتاقی هائی مثل اینها پیدا کنم محال بود. فقط مشکلی که بود رشته شون بود که کاملا واضح بود ، طول ترم درس نخواهند خواند. کلثوم رشته اش فلسفه بود و ثریا و سمیه هر دو علوم تربیتی می خوندن. ولی خب از نظر اخلاقی فوق العاده بودند. اینطوری شد که سال دوم هم به پایان رسید.
بعد عید شال و کلاه کردیم رفتیم خوابگاه. 
وارد اتاقمون که شدیم دیدیم ای دل غافل اتاقمون پر آبه!!! 
نگو شوفاژ ترکیده و آب اتاقمون رو برداشته بود. رفتیم به سرپرست خوابگاه خبر دادیم چند روزی طول کشید تا یکی رو بفرستن بیاد درستش کنه و ما هم مجبور بودیم توی این اتاق زندگی کنیم البته چون هممون تخت داشتیم دیگه اصلا زمین نمی نشستیم ، یعنی اصلا نمیشد روی زمین خیس ایستاد چه برسه به نشستن. یک روز عصر که فرداش امتحان میان ترم داشتیم من روی تختم نشسته بودم و داشتم درس می خوندم. تختهای ما دو طبقه بود که من و الناز طبقه دوم تختها بودیم . یکدفعه پیجر خوابگاه جمله معروف : » خانمها حجاب رو رعایت کنین ، آقا میاد » رو گفتند که منم فکر کردم میخوان بیان شوفاژ ما رو درست کنند. خواستم سریع بیام پائین مانتوئی بپوشم و روسری سر کنم که یکهو موقع پائین اومدن پام پیچ خورد ، چه پیچ خوردنی . 
وحشتناک درد میکرد دیگه اصلا نتونستم پام رو روی زمین بذارم .از شدت درد هم چشمام سیاهی رفت به تخت تکیه دادم و تا نیفتم. الناز سریعا اومد و کمکم کرد تا روی تخت بشینم یک چادر هم انداخت روی سرم. 
اونقدر از درد به خودم می پیچیدم که متوجه نشدم آقای تاسیساتی کی اومد و کی رفت. خواستم بگم مثلا خیلی تحملم زیاده 
به مامانم اینا نگفتم آخه امتحان میان ترم هم داشتم. گفتم ضربه دیده چند ساعت بعد خوب میشه ولی خوب نشد که نشد. آخرش زنگ زدم خونه و به مامانم گفتم. دو ساعت بعد مامان جان و پدر جان و خان داداش دم در خوابگاه منتظرم بودند. 
با چه مصیبتی خودم رو کنار ماشین رسوندم خدا میدونه . خان داداش گفت کو ببینم. جورابمو که درآوردم تا مچ پام رو نشون بدم دیدم بدجور پام باد کرده که دیگه اصلا پام توی کفشم نمیرفت. خلاصه که بردند از پام عکس انداختند خدا رو شکر نشکسته بود. بعدش هم مستقیم رفتیم خونه. یک هفته توی خونه استراحت کردم ، اصلا نمی تونستم راه برم. باند کشی هم می بستم. هفته بعدش که رفتم دانشگاه باز هم نمی تونستم درست راه برم. اونموقع بود که متوجه شدم اونهائی که نمیتونن راه برن چه زجری می کشن! خدایا بخاطر نعمتهائی که به ما دادی هزاران مرتبه شکر. هر چقدر هم که شکر کنیم بازم کمه. تا اواخر تیر ماه همین وضعیت بود که نهایتا پام به وضعیت عادی برگشت و کاملا خوب شد. ولی خودمونیما چرا باید امکانات برای کسانی که مشکل جسمی دارند اینقدر کم باشه ؟ حتما الان می گید برو بابا ما برای انسانهای سالم چه امکاناتی داریم که برای معلولان جسمی چه امکاناتی داشته باشیم!!!!
حضرت ولی عصر عج ا... تعالی فرجه الشریف :
ما در رعایت حال شما کوتاهی نمی کنیم و یاد شما را از خاطره نبرده ایم ، که اگر جز این بود گرفتاریها به شما روی می آورد و دشمنان شما را ریشه کن می کردند. از خدا بترسید و از ما پشتیبانی کنید.
بحارالانوار ج 53 ، ص 175
زندگی جاریست.... 
